Wat ongemakkelijk kijk ik de leerkracht van mijn zoon aan. Het ongemak wordt niet alleen veroorzaakt door het veel te kleine stoeltje van mijn zoon, waarop ik sinds een paar minuten zit dubbelgevouwen om het tienminuten-gesprek te voeren. Het komt ook door wat mijn man en ik net hebben verteld aan onze zo gewaardeerde meester.
De leerkracht kijkt me met grote ogen aan.
‘Ik kan het me bijna niet voorstellen’, zegt hij dan.
Glimlachend haal ik mijn schouders op. Het is toch echt zo: onze zoon ontsteekt bijna elke dag in woede zodra hij het schoolplein afloopt. Het eerste halfuur kan hij alleen maar grommen en brommen en het liefst trapt hij alles in elkaar. Hij komt compleet overprikkeld uit school.
Hetzelfde kind?
Meester schudt zijn hoofd. ‘Hij heeft het zo naar zijn zin in de klas! Hebben we het over hetzelfde kind?’
Ja meester, we hebben het hier écht over dat lieve, sociale jochie dat elke dag zo braaf doet wat jij van hem verlangt. Het jongetje dat vol enthousiasme lijkt te werken aan zijn taken, die hij thuis ‘saai’ noemt. Die rustige leerling waarover jij een minuut geleden nog hebt gezegd dat je er wel een klas vol van wilt hebben. Datzelfde kind is boos – maar ook echt BOOS – als hij uit school komt. En hij klaagt elke dag over hoofdpijn.
‘Niet te geloven’, zegt hij nog een keer.
‘School vindt hij maar een hinderlijke onderbreking van zijn vrije tijd’, doet mijn man er nog een schepje bovenop.
Emmertje vol
Gelukkig kan de meester daar ook om lachen. En hij neemt het van ons aan als we vertellen over de gevoeligheid van onze zoon. Gevoelig voor sfeer, geluid, geur en verwachtingen. Dat hij niet goed kan tegen een strenge leerkracht, ruzie in de klas of lawaai. Dat hij dingen graag goed wil doen, zijn meester wil ‘pleasen’. Dus zal hij niet gauw zeggen hoe hij echt over het werk denkt.
‘Na een schooldag zit zijn emmertje gewoon vol’, zeg ik. ‘En eenmaal thuis komt het eruit.’
Knipoog
Meester belooft dat hij zal helpen het emmertje wat minder vol te laten lopen. Zoonlief krijgt een plekje aan de rand van de klas, mag op de gang werken als het in de klas te onrustig is. En meester knipoogt even naar hem als hij een opstandige klasgenoot streng moet terechtwijzen.
Gaandeweg worden de boze buien minder en is de hoofdpijn er alleen nog af en toe. Maar dat zoonlief graag naar school gaat? Nee, dat niet. Maar dat gelooft zijn meester vast stiekem nog steeds niet…
Met je kind lezen over hooggevoeligheid op school?
Lees: Langmuts op school of Draakje Vurig op school
Voor ouders, verzorgers en leerkrachten is er het boek 'Hooggevoelig op school'.
Josina Intrabartolo
