Hooggevoelige kinderen voldoen vaak niet aan het ‘standaardbeeld’. Veel kinderen vinden het heerlijk om over het schoolplein te dollen, dwars door elkaar heen. Een hoogsensitief kind kijkt echter misschien liever toe vanaf de zijlijn. Of het scharrelt ergens alleen rond. Waar veel kinderen uitkijken naar logeerpartijtjes, ziet het gevoelige kind daar juist tegenop (inclusief buikpijn). Waar veel kinderen zich niet zomaar de kaas van het brood laten eten, is jouw kind soms toegeeflijk. Geef je hooggevoelige kind ruimte om zichzelf te zijn.
‘Nee’
Is het erg als je kind niet voldoet aan het standaardbeeld? Hmmm. Het is heel makkelijk en verleidelijk om hier heel hard ‘NEE’ op te roepen. Want geen enkel kind is natuurlijk ‘standaard’. Maar zo makkelijk is het in de praktijk niet. Er bestaat nu eenmaal iets als ‘een gemiddelde’. Dat lijkt vaak een mooie maatstaf om te zien of alles ‘klopt’. Wijk je af van dat gemiddelde, dan heb je misschien wel een ‘afwijking’.
En dus vraagt de juf zich af of er niet iets gedaan moet worden met het feit dat je zoon altijd in zijn eentje tussen de bosjes scharrelt in het speelkwartier, in plaats van wild doet met zijn vrienden. Is hij wel sociaal genoeg? (Terwijl jij zelf heel goed snapt dat hij op die manier zijn rust zoekt en je elke dag ziet hoe sociaal hij met zijn vriendjes omgaat).Of: een familielid steekt niet onder stoelen of banken dat hij het maar ‘zielig’ vindt dat het kind nooit uit logeren gaat. (Terwijl jij heel goed weet dat je kind dat niet wil, gezien de hoeveelheid spanning dat zo’n uitje met zich meebrengt). En een leerkracht vraagt zich af of het kind niet eens naar een cursus sociaal emotionele vaardigheden moet, om het weerbaarder te maken. (Terwijl jij het eigenlijk wel mooi vindt dat je kind zo lief is voor anderen, zeker omdat je ziet dat hij er zelf niet onder lijdt).
Luisteren
Wat afwijkt, moet gefixt. Of toch niet? Als het kind verder prima in zijn vel lijkt te zitten – dat is natuurlijk wel een voorwaarde! -, kunnen we dan niet beter eerst vrágen of hij het erg vindt om de pauzes in zijn eentje door te brengen? En of het kind eronder lijdt dat hij niet uit logeren gaat? Kunnen we niet beter luisteren naar het kind en het in zijn eigen tempo de dingen laten doen? Hoe zal het voor een hooggevoelig kind voelen als het hoort: ‘Zoals het nu gaat is het allemaal niet goed, je moet het maar eens leren’? Zou het zich daar sterker door voelen? Laten we liever zeggen: ‘Je doet het op jouw eigen manier en dat is prima’. En laten we daar dan ook daadwerkelijk op vertrouwen. Want alleen op die manier leert het kind dat het op zichzelf – en zijn eigen gevoel – mag vertrouwen. Geef je hooggevoelige kind ruimte om zichzelf te zijn. Als je jezelf mag zijn, kun je groeien. In je eigen tempo. En dan klopt de spreuk helemaal: ‘Het mooiste dat je worden kunt, is jezelf’.
